حقيقت شگفتت انگيزتر از خيال است. يا دست کم اينطور ميگويند. اما در ادبيات علمي تخيلي معمولا زمان زيادي به طول ميانجامد تا خيال به واقعيت تبديل شود؛ بسياري از فريبندهترين ايدههاي علم از آزمايشگاه سرچشمه نگرفتند، بلکه سرچشمه آنها از ذهنهاي نويسندگان علمي تخيلي بود که تخيلي قوي داشتند.
خواندن داستان بيست هزار فرسنگ زير دريا نوشته ژول ورن (۱۸۶۹)، الهامبخش سايمون لِيک پسر بچه ۱۲ ساله شده و به اين ترتيب او مهندس شناورهاي دريايي ميشود. ليک در ۱۸۹۵، آرگوناث، نخستين زيردريايي که با موفقيت در آبهاي آزاد از آن بهرهبرداري شد را طراحي کرد و ساخت. ژول ورن تلگراف تبريکي با اين مضمون براي ليک فرستاد که «بخشي از تخيل مرا» به واقعيت تبديل کردي.
در حقيقت، زيردرياييها از حدود دويست سال پيش از رمان ژول ورن در کتاب جادوي رياضي (۱۶۴۸) به فکر جان ويلکينز رسيده بود. ديويد بوشنل در ۱۷۷۵ و رابرت فولتون در ۱۸۰۰ يک زيردريايي آزمايشي ساخته بودند، اما تا زمان ليک بود که زيردرياييها جنبه علمي به خود گرفتند
نویسنده
| رابرت دبلیو. بلای |
|
| مترجم | میثم زینلی طهرانی |
| تعداد صفحات | 384 |
| سال و نوبت چاپ | اول 1393 |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر