در فاصله 1.78 بیلیون مایلی از خورشید سیاره اورانوس حضور دارد. سیاره ای که در قدیم ناشناخته بود. این سیاره در سال 1781 توسط ویلیام هرشل کشف شد. اورانوس با چشم غیرمسلح دیده نمی شود و این سیاره اولین سیاره ای بود که با تلسکوپ کشف شد.
هر چند که این سیاره شناسایی شده بود ولی تا سال 1986 هیچ گونه اطلاعاتی از آن در دسترس نبود.در سال 1986 فضاپیمای ویجر 2 تصاویری از این سیاره و اتمسفرش تهیه کرد. برخلاف مشتری و زحل که جوی پیچیده و چند گونه دارند اما اورانوس اینطور نیست و مانند یک گوی آبی رنگ است. بعد ها نیز توسط تلسکوپ هابل ویژگی هایی در اورانوس مشاهده شد هرچند که آنها مانند مشتری و زحل دائمی نبودند. بیشتر جو اورانوس را هیدروژن تشکیل داده است و مقادیر کمی از هلیوم متان و مواد یخ زده دیگر نیز در آن یافت شده اند. به دلیل مواد پرچگال در اورانوس ، این سیاره از زحل و مشتری سنگین تر است. هر چند که اورانوس به عنوان یک غول گازی نامیده میشود اما برخلاف مشتری و زحل این سیاره دارای مقادیر زیادی مایعات و گاز است . بعضی از منجمین پس از سفر وویجر 2 به این سیاره ، اورانوس و نپتون را در دسته غول های یخی طبقه بندی کردند.
۸۰ ٪ جو اورانوس و ۲۰ ٪ جرم آن را هیدروژن تشکیل میدهد. اورانوس یک هسته سنگی دارد که با اقیانوس های آب ، متان مایع و هیدروژن مایع احاطه شده است. اوراندس ۲۷ قمر شناخته شده و دارای سیستم حلقه ای نیز میباشد. اورانوس پس از زحل کج ترین محور را در منظومه شمسی دارد ، کجی اورانوس بیش از ۹۰ درجه است و دلیل آن هنوز مشخص نشده است احتمالا جرمی به اندازه یک سیاره در دوردست ها بر روی آن این اثر را گذاشته است.
منبع : فراکهکشان های شرق
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر