تکامل کهکشان ها همواره یکی از موضوع های مورد علاقه منجمین و کیهان شناسان بوده است.
یکی از موارد مهم تکامل کهکشان ها برخورد دو کهکشان و یا بیشتر آنها با هم بوده است. برخورد کهکشان ها از ابتدا رایج بوده و همواره نیز اتفاق می افتد. از نشانه های اتفاق برخورد کهکشان ها تغییر شکل ، افزایش تشکیل ستارگان و احتمالا کوازارها و هسته های فعال هستند.
کهکشان ها به شکل های مختلف هستند از جمله کهکشان های بیضوی و مارپیچ رایج تر هستند اما نوع دیگر کهکشان های نامنظم هستند و دلیل بی قاعده بودن این نوع کهکشان ها برخورد و یا تقابل که باعث تغییر شکل آنها شده است.
هنگامی که دو کهکشان و یا بیشتر به همدیگر نزدیک میشوند آنها شروع به اثر گذاشتن با نیروی گرانشی بر روی هم میکنند و همدیگر را به هم می کشانند و باعث تغییر شکل یکدیگر میشوند و در کهکشان های مارپیچ بازو های خارجی باز تر میشوند.
اما نشانه دیگر برخورد کهکشان ها شدت افزایش تشکیل ستارگان است. تشکیل ستارگان هنگام برخورد دو کهکشان به شدت افزایش پیدا میکند . هنگامی که دو کهکشان با هم در حال تصادم هستند به دلیل نیروی جاذبه هیدروژن های موجود در کهکشان ها شروع به جمع شدن میکنند و در نتیجه با بیشتر شدن نیروی جاذبه این توده بزرگتر و داغ تر میشود و در نهایت ستاره جدید متولد میشود.
در هنگام برخورد کهکشان ها ستارگان با هم برخورد نمی کنند چون فاصله ی بین ستارگان فضای وسیعی است و معمولا آنها با هم برخورد نمیکنند هر چند که سحابی ها و مواد میان ستاره ای نیز وسیع هستند اما سحابی ها به دلیل جمع شدن و اثر نیروی جاذبه با هم برخورد میکنند و ستارگان جدید را میسازند.
در هنگام برخورد شدت تشکیل ستارگان به سرعت افزایش میابد و مواد تشکیلی ستارگان به سرعت مورد استفاده قرار میگیرد و بعد از برخورد دو کهکشان بیشتر مواد مصرف شده و ستاره ی جدید تشکیل نمیشود. در هنگام برخورد نیز ممکن است مواد بیرونی کهکشان به سمت مرکز برود و سیاهچاله عظیم مرکزی با بلعیدن آنها فعال شود و به دنبال آن کوازارها نیز بوجود آیند.
کوازارها هنگامی بوجود می آیند که گازهای داخل سیاهچاله اشباع شوند و سیاهچاله این گاز هارا بصورت پرتویی پر انرژی از دو طرف خود با شدت بسیار زیاد به بیرون پرتاب کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر