گروهی بین‌المللی از دانشمندان نمایش
شگفت‌انگیزی از نور را بر فراز کوتوله‌ای قهوه‌ای در فاصله‌ی ۱۸ سال نوری
در صورت فلکی چنگ ثبت کردند. این نور درخشان شبیه به شفق‌های قطبی روی زمین
است اما میلیون‌ها برابر درخشان‌تر و بیشتر نور سرخ است تا سبز.
دکتر
«استوارت لیتلفر، Stuart Littlefair» ستاره‌شناس دانشگاه شفیلد می‌گوید:
«این نخستین بار است که ما بر کوتوله‌ای قهوه‌ای شفق می‌بینیم، درخشش این
نورها بر کوتوله مانند آنچه از شفق انتظار داریم تغییر میکند». شفق‌های
رقصان یکی از زیباترین پدیده‌ها در زمین هستند. درخشش‌هایی که بر
سیاره‌های دیگر منظومه‌ی شمسی نیز دیده می‌شوند. حتماً می‌دانید که شفق‌ها
در نتیجه‌ی برخورد ذرات باردارِ خورشید با جوّ زمین شکل می‌گیرند.
اما
کوتوله‌ی قهوه‌ای کوچک‌تر از آن است که ستاره باشد و بزرگ‌تر از آن است که
بتوان آن را سیاره خواند. این کوتوله که با نام «LSR J1835» شناخته می‌شود
با آرایه‌ی بسیار بزرگ رادیویی (NRAO)، تلسکوپ نوری هیل و کِک رصد شده
است. علت سرخ بودن شفق‌ها، برخورد
ذرات باردار با هیدروژن است. در زمین درخشش سبز به‌علّت برخورد الکترون‌ها
با اتم‌های اکسیژن به‌وجود می‌آید. اما آنچه که دانشمندان نمی‌دانند این
است که : منبع و منشأ این نمایش نورانی چیست؟ کوتوله‌ی قهوه‌ای خود به‌نوعی
ستاره‌ای طردشده است و ستاره‌ی دیگری مانند خورشید پیرامون خود ندارد که
منبع ذرات باردار باشد.
- See more at: http://canot.ir/?p=14947#sthash.5K17GRBD.dpufگروهی بین‌المللی از دانشمندان نمایش شگفت‌انگیزی از نور را بر فراز کوتوله‌ای قهوه‌ای در فاصله‌ی ۱۸ سال نوری در صورت فلکی چنگ ثبت کردند. این نور درخشان شبیه به شفق‌های قطبی روی زمین است اما میلیون‌ها برابر درخشان‌تر و بیشتر نور سرخ است تا سبز.
دکتر «استوارت لیتلفر، Stuart Littlefair» ستاره‌شناس دانشگاه شفیلد می‌گوید: «این نخستین بار است که ما بر کوتوله‌ای قهوه‌ای شفق می‌بینیم، درخشش این نورها بر کوتوله مانند آنچه از شفق انتظار داریم تغییر میکند». شفق‌های رقصان یکی از زیباترین پدیده‌ها در زمین هستند. درخشش‌هایی که بر سیاره‌های دیگر منظومه‌ی شمسی نیز دیده می‌شوند. حتماً می‌دانید که شفق‌ها در نتیجه‌ی برخورد ذرات باردارِ خورشید با جوّ زمین شکل می‌گیرند.
اما کوتوله‌ی قهوه‌ای کوچک‌تر از آن است که ستاره باشد و بزرگ‌تر از آن است که بتوان آن را سیاره خواند. این کوتوله که با نام «LSR J1835» شناخته می‌شود با آرایه‌ی بسیار بزرگ رادیویی (NRAO)، تلسکوپ نوری هیل و کِک رصد شده است. علت سرخ بودن شفق‌ها، برخورد ذرات باردار با هیدروژن است. در زمین درخشش سبز به‌علّت برخورد الکترون‌ها با اتم‌های اکسیژن به‌وجود می‌آید. اما آنچه که دانشمندان نمی‌دانند این است که : منبع و منشأ این نمایش نورانی چیست؟ کوتوله‌ی قهوه‌ای خود به‌نوعی ستاره‌ای طردشده است و ستاره‌ی دیگری مانند خورشید پیرامون خود ندارد که منبع ذرات باردار باشد.
یک احتمال این است که مواد سطح خود کوتوله باعث ایجاد شدن چنین نورهایی باشند و احتمال دیگر این است که شاید سیاره یا قمری که پیش از این رصد نشده، ذرات باردار را به‌سوی کوتوله پرتاب میکند. این همان اتفاقی است که در مشتری روی می‌دهد، و ذرات باردار از «یو، Io» (قمر این سیاره‌ی غول‌پیکر) به سوی آن پرتاب می‌شوند و پس از برخورد با جوّ شفق ایجاد می‌کنند.
این یافته‌ی جدید به دانشمندان کمک میکند تا بیشتر کوتوله‌های قهوه‌ای را بشناسند. تا به‌حال وجود ابر و اکنون شفق‌ها بر آن‌ها تأیید شده و به‌نظر می‌رسد که بیشتر به سیاره بودن تمایل دارند تا ستاره بودن.
منبع/کانوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر